KÖK HARFLER:  خ ل ل

ANLAM: 

خَلَّ : Fakir veya ihtiyaç halinde olmak. Bir şeyi delmek ya da o şey üzerinde bir delik açmak. Birine gerçek ve samimi bir dost olarak yaklaşmak.

AÇIKLAMA:

xx

DİĞER BAZI TÜREVLER:

خَلَّ (geniş zamanlı يَخُلُّ mastar ismi  خَلٌّ):

خَلَّ لَحْمُهُ : Cılız ve sıska bir hale geldi.

خَلَّ الشَّىْءَ : O şeyi deldi ya da o şey üzerinde bir delik açtı.

خَلَّ فِى دُعَائِهِ : Duasında bazı kişileri ve şeyleri ayırarak vurguladı.

خَلَّ fakirdi, ihtiyaç halindeydi, yoksuldu ya da o hale geldi, manasına da gelmektedir.

خَلَّهُ (mastar isimleri خُلَّةٌ ve خِلَالٌ ) : Ona bir dost, gerçek ve samimi bir dost olarak yaklaştı.

خُلَّةٌ : Gerçek, içten, nezih bir dostluk, aşk veya sevgi; dost (aynı zamanda خَلَّةٌ ve خِلَّةٌ); rahatlık, sükunet, sıkıntı veya güçlükten uzak olma; huzur; koşulların bolluğu; kekre veya ekşi.

هِىَ خُلَّتِى : O (kadın) benim dostum.

خِلَالٌ : İki şeyin arasındaki boşluk veya aralık; birinin bir elbiseyi tutturmak için kullandığı tahta bir mandal; bir kürdan; dostluk kurma veya arkadaş edinme; dostluklar, arkadaşlıklar (şu sözcüğün çoğul hali: خُلَّةٌ); çevresinde veya arasında.

خِلَالُ الدَّارِ : Evin sınırlarının veya duvarlarının etrafında bulunan.

خَلَل : Aralık, ara, gedik, yarık. (Çoğulu: خِلَال)  

وَجَعَلَ جُسْنَا خِلَالَ بُيُوتِ الْحَىِّ : Kabile çadırlarının veya evlerinin etrafından veya aralarından veya ortasından geçip gittik.

خِلَالٌ : Uzun bir diken veya iğne manasına da gelmektedir.

خَلِيلٌ : Bir dost; gerçek veya samimi bir dost; özel veya hususi bir dost; sadık; dostluk veya aşk hususunda saf ve güvenilir olan kişi; fakir; yoksul, muhtaç; içten, dürüst veya samimi bir biçimde nasihat veren, akıl veren ya da hareket eden kişi.

اَلْخَلِيلُ kalp; karaciğer; mızrak, manalarına da gelmektedir. (Çoğul hali: اَلْاَخِلَّاءُ ve خُلَّانٌ)