خ ل ق

KÖK HARFLER:  ت ب ع

ANLAM: 

خَلَقَ: 

1: Yaratmak, yoktan var etmek. 

2: Bir şeye şekil vermek, şekillendirmek. Bir şeyi ölçmek ya da o şeyin ölçüsünü, oranını belirlemek. 

3: Uydurdmak, yalan söylemek, iftira atmak.

 خَلِقَ – خَلُقَ : Eskimek, yıpranmak.

خَلُقَ : Uymak, uygun, münasip olmak.

AÇIKLAMA:

xx

DİĞER BAZI TÜREVLER:

خَلَقَ (geniş zamanlı يَخْلُقُ mastar ismi  خَلْقٌ):

خَلَقَ : Anlamları: (1) Yarattı, eşsiz olarak ve yoktan var etti, ibda’ etti. (Eşyayı bu surette, eşsiz, benzersiz, yoktan var edip yaratmak ancak Allah Teâlâya mahsustur. Bu vecihle, âyetlerde bu manada varid (söylenmiş) olan fiiller, Allah Teâlâ için müspet, başkaları için menfîdir.) (2) Tasvir etti, şekil verdi. (3) Uydurdu, yalan söyledi, iftira attı, hurafe ileri sürdü.

خَلَقَهُ : O şeyi ölçtü ya da o şeyin ölçüsünü veya oranını belirledi.

خَلَقَ الْاَدِيمَ : Ona bir kesim vermek adına postu ölçtü ya da oranladı.

خَلَقَ النَّعْلَ : Mestin ölçüsünü belirledi.

خَلَقَ اللّٰهُ الشَّىْءَ : O şey yok iken Allah (c.c.) o şeyi var etti.

حَدَّثَنَا فُلَانٌ بِاَحَادِيثِ الْخَلْقِ : Böyle biri bize hayali masallar veya hikayeler aktardı.

خَلَقَ الثَّوْبُ : Elbise eskidi ve yıprandı.

خَلَقَهُ : O şeyi düzgün, muntazam veya dengeli kıldı.

خَلْقٌ : Yapı veya ebat, vb.

رَجُلٌ تَامُّ الْخَلْقِ : Yapı veya ebat açısından eksiksiz veya mükemmel bir adam.

خَلْقٌ din manasına da gelmektedir.

خُلُقٌ ve خُلْقٌ (çoğul hali اَخْلَاقٌ ) : Anlamları: (1) Doğa, doğal mizaç; (2) doğuştan gelen yetenek; (3) ahlak; (4) gelenek; (5) huy, tavır; (6) din; (7) yalan; (8) insanlık; (9) nezaket; (10) erlik.

خَلْقٌ bir insanın fiziksel yapısıdır ve خُلُقٌ içsel yapısı yani ahlakıdır.

خَالِقٌ (ismi fail) : Deri ve benzeri şeylerde bir işçi; yaratıcı; meydana getiren.

اَلْخَالِقُ Allah’ın (c.c.) vasıflarından birisidir.

اَلْخَلَّاقُ (pekiştirilmiş bir sıfat): Hakkıyla Yaratan; ya da her şeyin Yaratıcısı.

خَلَقَ veya اِخْتَلَقَ bir yalan uydurdu, manasına gelmektedir.

اِخْتِلَاقٌ : Uydurulmuş bir yalan; iftira; bir yalan uydurma; bir uydurma.

خَلَاقٌ : Bir nasip, pay, hayırlı veya hakkaniyetli bir nasip veya pay, tam veya eksiksiz bir hayır nasibi veya payı; din.

لَا خَلَاقَ لَهُ : Dinde ne hayırlı ne de hakkaniyetli olana dair bir eğilimi yoktur.

مُخَلَّقَةٌ : İsmi mef ‘ul olup düzeltilmiş, tesviye edilmiş, biçimlendirilmiş manasındadır.