أ س ف

KÖK HARFLER:  أ س ف

ANLAM: 

أَسِفَ : Acı çekmek, ağlayıp sızlanmak, üzülmek, bir şey yüzünden derin pişmanlık duymak; (birisine) kızgın olmak.

AÇIKLAMA:

xx

DİĞER BAZI TÜREVLER:

اَسِفَ (geniş zamanlı يَاْسَفُ mastar isim اَسَفًا) :

اَسِفَ عَلَيْهِ : anlamları: (1) Acı çekti, ağlayıp sızlandı, üzüldü veya bir şey yüzünden derin pişmanlık duydu; (2) ona kızgındı.

اٰسَفَ : (geniş zamanlı يُؤْسِفُ) : Kızdırdı.

اٰسَفَهُ : anlamları: (1) Onu kızdırdı; (2) onu kızdırdı veya ona acı çektirdi; (3) onun acı çekmesine, ağlayıp sızlanmasına sebep oldu.

الاَسَفُ : Üzüntü, kızma

الاَسِفُ : Üzüntülü, mahzun

KUR’ÂN’DA GEÇEN TÜREVLERİ: 

Aşağıdaki tabloda Kur’ân’da geçen ve bu kökten gelen kelime türevleri, bunların gramatik adlandırılışları, Kur’ân’da kaç kere geçmiş olduğu belirtilmiş ve örnek bir ayet için, sûre/âyet numarası verilmiştir.


Tür Adet Anlam Örnek
آسَفَ fiil-IV 1 Kızdırdı 43/55
أَسَفٌ isim 2 Üzüntü 12/84
أَسِفٌ isim 2 Üzüntülü 20/86

Toplam 5

BENZERLİKLER VE FARKLILIKLAR: 

Mahreci Benzeyen Kökler

Benzer Manada Kelimeler

  • أَسِفَ
    • حَزِنَ > bak: ح ز ن
    • اِغْتَمَّ > bak: غ م م
    • أَسِيَ > bak: أ س ي
    • تَكَدَّرَ > bak: ك د ر
    • شَجِيَ
    • شَجُنَ
    • تَرِحَ
    • كَمِدَ
    • إِكْتَأَبَ
  • تَأَسَّفَ
  • أَسَفٌ
    • غَمٌّ > bak: غ م م
    • حُزْنٌ > bak: ح ز ن
    • تَرَحٌ
    • شَجْوٌ
    • شَجَنٌ
    • كَمَدٌ
    • كَآبَةٌ

Zıt Manada Kelimeler

AÇIKLAMA:

TEESSÜF ile NEDEM kelimeleri arasındaki fark

( أ س فن د م )

Teessüf, kişinin kendisinin ve başkasının kaçırdığı bir fiilden dolayı olabilir. Nedem, “ef‘âlu’l kulûb” türü bir fiildir ve başkasının fiili ile ilgili değildir. Pişman olanın, daha önce yapmış olduğu kendi fiili ile ilgilidir. Oysa teessüf “ef‘âlu’l kulûb”dan farklıdır. (Farklar Sözlüğü 347) Bknz: ( ن د م )

HEMM ve GAMM ve HÜZN ve KERB ve HASRET ve ESEF ve BESS kelimeleri arasındaki fark

( ه م مغ م مح ز نك ر بح س رأ س فب س س )

Hemm, “istenmeyeni ortadan kaldırma ve arzu edileni elde etme düşüncesi”dir. Onda gamm manası yoktur. Bir arkadaşa, ihtemme fî hâcetî (benim ihtiyacımı karşıla) denir. Gamm kelimesi bu anlamda kullanılmaz.

Gamm, “kalbin kendisi ile kasılıp daraldığı şey”dir. Ya gerçekleşmiş veya gerçekleşmekte olan veya gerçekleşeceği vehmedilen bir zarar sebebiyle olur. 

Hüzn, “gamm’ın yoğunlaşması ve ağırlaşması”dır. “Son derece sert ve katı arazi” anlamına gelen arzu’l hazn sözünden alınmıştır. 

Kerb, “gamm’ın göğse darlık verecek şekilde yoğunlaşması”dır. Bu nedenle çok sıcak bir gün için, yevmun kerbun (iç daraltıcı gün), yani “onda bulunanların daraldığı gün” denilir.  

Hasret, “herhangi bir faydanın yitirilmesi sebebiyle yenilenen gamm”dır. Fakat her gamm, “hasret” değildir.

Esef, “beraberinde gazap veya gayz olan hasret”tir. Âsif (esef eden), “gazap eden ve yanıp yakılan”dır.

Bess, “üzüntünün yayıldığını ve gizlenmediğini” ifade eder. Kelime, birine sırrını açıkladığında söylenen, ebsestuhû mâ ‘indî ve besestuhû (ona sırrımı açıkladım) sözünden alınmıştır. Kelimenin aslı, “dağınıklığın çokluğu”dur. Karia suresindeki mebsûs (darmadağınık) pervaneler gibi ayeti bu anlamdadır. (Farklar Sözlüğü 396) Bknz: ( ه م مغ م مح ز نك ر بح س رب س س )

TÜRKÇEYE GEÇEN KELİMELER: 

Aşağıdaki tabloda bu kökten Türkçeye geçmiş olan kelimeler, bunların Arapça yazılışları, Türkçe anlamları verilmiştir. Bu kelimelerin bazılarına günümüz Türkçesinde pek rastlanmaz. Daha çok Osmanlıca metinlerde görülmektedir.

Esef أَسَف Üzüntü, kaygı, tasa. Hüzün, gam, nedamet. Maa’l-esef, Esefâ
Esif أَسِف Kederli, esefli, tasalı, gamlı.
Esîf أَسِيف Kederli, esefli, tasalı, gamlı.
Esûf أَسُوف Fazlaca eseflenen, pek üzülen, çok kederlenen, çok fazla acıyan, yufka yürekli.
Me’sûf مَأْسُوف *Esefli.
Müessif مُؤَسِّف Üzen, üzüntü veren. Eseflendiren.
Îsâf إِيسَاف Eseflendirmek. Esef vermek.
Teessüf تَأَسُّف Eseflenmek. Kederlenmek.
Müteessif مُتَأَسِّف Üzülen, acınan, yerinen, esef eden.

ÂYETLER:

DİKKAT! İncelediğimiz kökten gelen kelimeleri, Kur’an-ı Kerim’deki yerlerinde, yakın çevresindeki kelimelerle ilişkilerini gösterecek şekilde listeliyoruz. Uzun ayetlerin sadece bir bölümünü ele aldık. Bazı ayetlerin sadece bir kısmını gördüğümüz için, ayetler hakkında yanlış bir hüküm verilmemesi gerekir. Tamamını ele aldığımız ayetlerin meallerinin sonuna bir yıldız (*) işareti konmuştur.

آسَفَ : Fiil-IV.

43:55 فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ
Diyanet Meali: Onlar bizi bu şekilde öfkelendirince biz de onlardan öç aldık, hepsini suda boğduk. *

أَسَفٌ : İsim. 

12:84 وَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ
Diyanet Meali: Onlardan yüz çevirdi ve, “Vah! Yûsuf’a vah!” dedi.
18:6 إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا
Diyanet Meali: (Demek sen), bu söze (Kur’an’a) inanmazlarsa, (arkalarından) üzülerek (âdeta kendini tüketeceksin)!

أَسِفٌ : İsim. 

7:150 وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ
Diyanet Meali: Mûsâ, kavmine kızgın ve üzgün olarak döndüğünde, dedi ki..
20:86 فَرَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا
Diyanet Meali: Bunun üzerine Mûsâ, öfke dolu ve üzgün bir hâlde halkına döndü.