ح ب ب

KÖK HARFLER:  ح ب ب

ANLAM: 

حَبَّ : Sevmek.

AÇIKLAMA:

xx

DİĞER BAZI TÜREVLER:

حَبَّ (geniş zamanlı يَحُبُّ veya يَحِبُّ mastar ismi حُبٌّ):

حُبَّ اِلَىَّ هٰذَا الشَّىْءُ : Bu şey benim için bir sevgi nedeniydi ya da o hale geldi.

حَبَّ veya حُبَّ : O şey sevilir oldu, çekici veya mükemmel oldu.

حَبَّهُ (geniş zamanlı يَحِبُّهُ) : Onu sevdi.

اَحَبَّ (geniş zamanlı يُحِبُّ): Hareketsiz kaldı; durdu.

حُبَّ : Bitkin veya yorgundu.

حَبَّبَ : Sevdirdi.

حَبَّبَ الدَّوَاءَ : İlacı hap haline getirdi.

حَبَّبَهُ اِلَىَّ : O kişi veya şey, onu veya o şeyi benim için bir sevgi nedeni kıldı; onu veya o şeyi sevmemi sağladı.

اَحَبَّ الزَّرْعُ : Bitki mahsulle doluydu.

حَبَّهُ veya اَحَبَّهُ : Onu veya o şeyi sevdi, hoşuna gitti ya da hoşlandı; onu bir arkadaş olarak gördü.

اِسْتَحَبَّهُ : Onu sevdi; ona iyi gözle baktı.

اسْتَحَبَّ : Sevmek, istihsan etmek, beğenmek. علي harfi cerri (edat) ile “tercih etmek.”

اِسْتَحَبَّهُ عَلَى غَيْرِهِ  Onu diğerlerine tercih etti.

مَحَبَّةٌ veya حُبٌّ : Aşk; sevgi; hoşnut eden bir şeye karşı duyulan doğal eğilim veya meyil.

حِبٌّ : Seven; sevilen; arkadaş.

اَلْحَبِيبُ : Seven (muhibb); sevilen (mahbûb) (çoğul hali اَلْاَحِبَّاءُ). 

حَبٌّ (tekili حَبَّةٌ) : Tahıl; tane; tohum; kabuklu yemiş; hap; üzüm çekirdeği, vb.

حَبَّةٌ bir şeyin küçük bir kısmı manasına da gelmektedir.

حَبَّةُ الْقَلْبِ : Kalbin merkezi; kalpteki kan.

حَبَّةٌ bir gereksinim ya da gereksinim duyulan şey manasına da gelmektedir.

حَبَّذَا زَيْدٌ : Zeyd, sana helal olsun.

حَبَّذَا الْاَمْرُ : Beğenilen, hoş veya çekici şey.

حَبَّذَا övgü ve takdir için kullanılan bir sözcüktür.

هٰذَا اَحَبُّ اِلَىَّ مِنْ ذَاكَ : Bana o şeyden daha sevgilidir.

اَحَبُّ (ismi tafdil) : Daha sevimli, en sevimli.

الحُبُّ-المَحَبَّةُ : Muhabbet, sevgi.

حُبُّ اللّٰهِ لِعِبَادِهِ : Allah’ın kullarını sevmesi; kullarından razı olması ve rızasına tabi olarak onlara ihsan etmesi, sevap vermesi. عَدَمُ الْحُبِّ : Sevmemesi ise; onları cezalandırması ve rıza göstermemesi, onlardan razı olmamasıdır.

مَحَبَّةُ الْعَبْدِ لِرَبِّهِ : Kulun Rabbini sevmesi; O’na tazim göstermesi, O’na itaatla katında kurbiyet (yakınlık) istemesidir.