KÖK HARFLER: ر ك ز
ANLAM:
رَكَزَ : Mızrağı dik bir biçimde toprağa saplamak ya da yerleştirmek.
AÇIKLAMA:
xx
DİĞER BAZI TÜREVLER:
xx
KUR’ÂN’DA GEÇEN TÜREVLERİ:
Aşağıdaki tabloda Kur’ân’da geçen ve bu kökten gelen kelime türevleri, bunların gramatik adlandırılışları, Kur’ân’da kaç kere geçmiş olduğu belirtilmiş ve örnek bir ayet için, sûre/âyet numarası verilmiştir.
|
| Tür | Adet | Anlam | Örnek |
| رِكْزٌ | isim | 1 | Gizli (içten, alçak) ses, fısıltı | 19/98 |
|
| Toplam | 1 |
|
|
BENZERLİKLER VE FARKLILIKLAR:
Benzer Manada Kelimeler
- رَكَّزَ (a)
- رَكَّزَ (b)
- ثَبَّتَ > bak: ث ب ت
- غَرَزَ
- رَكَّزَ (c)
- مَرْكَزٌ
Zıt Manada Kelimeler
TÜRKÇEYE GEÇEN KELİMELER:
Aşağıdaki tabloda bu kökten Türkçeye geçmiş olan kelimeler, bunların Arapça yazılışları, Türkçe anlamları verilmiştir. Bu kelimelerin bazılarına günümüz Türkçesinde pek rastlanmaz. Daha çok Osmanlıca metinlerde görülmektedir.
| Rekz | رَكْز | Dikme, yere saplayıp sabit kılma. |
|
| Rikâz | رِكَاز | Define, maden. |
|
| Merkez | مَرْكَز | 1: Belirli bir yerin ortası. 2: Ordunun mızraklarını yere dik bir şekilde sapladıkları konak yeri. | Çoğul: Merâkiz |
| Terkîz | تَرْكِيز | Dikme. Mıhlama, saplama. |
|
| Mürekkez | مُرَكَّز | Dikilmiş. |
|
| Temerküz | تَمَرْكُز | Merkez tutma, merkezleşme. |
|
| Mütemerkiz | مُتَمَرْكِز | Bir yere toplanmış. Merkezleşmiş. |
|
| İrtikâz | اِرْتِكَاز | Saplanıp kalma. Dik durma. |
|
| Mürtekiz | مُرْتَكِز | Dimdik duran. |
|
ÂYETLER:
DİKKAT! İncelediğimiz kökten gelen kelimeleri, Kur’an-ı Kerim’deki yerlerinde, yakın çevresindeki kelimelerle ilişkilerini gösterecek şekilde listeliyoruz. Uzun ayetlerin sadece bir bölümünü ele aldık. Bazı ayetlerin sadece bir kısmını gördüğümüz için, ayetler hakkında yanlış bir hüküm verilmemesi gerekir. Tamamını ele aldığımız ayetlerin meallerinin sonuna bir yıldız (*) işareti konmuştur.
رِكْزٌ : İsim.
| 19:98 | هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا |
| Diyanet Meali: | Onlardan hiçbirini hissediyor yahut onların bir fısıltısını olsun işitiyor musun? |