KÖK HARFLER:  أ ف ق

ANLAM: 

أَفَقَ : Gelişigüzel veya pervasızca çekip gitmek, “ufuklar”a gitmek. Cömertlik, bilgi ve ilimde en yüksek dereceyi almak. Bir şeyin üstesinden gelmek, aşmak.

AÇIKLAMA:

Allah buyurur ki: سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي اْلآفَاقِ Onlara ufuklarda âyetlerimizi göstereceğiz (41/Fussilet 53). Ufuklarda, yani sağda-solda, etrafta, çevrede. آفَاق kelimesinin tekil hâli أُفْقٌ ve أُفُقٌ şeklindedir. 

Kendisine nispet edilerek kullanıldığında أُفُقِي denir.

Bir kimse âfakta, etrafta, çevrede yürüyüp gittiğinde قَدْ أَفَقَ فُلاَنٌ denir.

Ayrıca âfakta, çevrede, etrafta yürüyüp giden kimseye benzetilerek, “keremde en son, en uç noktaya ulaşmış kimseye” آفِق denir.

DİĞER BAZI TÜREVLER:

اَفَقَ (geniş zaman يَاْفِقُ mastar isim اَفْقٌ): Gelişigüzel veya pervasızca çekip gitti. Ülkeye gitti. Gittiği yer: اٰفَاقٌ (memleketin bölgeleri).

اَفِقَ (geniş zaman يَاْفَقُ): Cömertlik, bilgi ve ilimde en yüksek dereceyi aldı.

اَفَقَ (geniş zaman يَاْفِقُ): O üstesinden geldi, aştı; güzeldi.

اَفَقَ فِى الْعَطَاءِ : Bazılarına diğerlerinden çok verdi.

اَفَقٌ (çoğul اٰفَاقٌ): anlamları: (1) Yolun ana ve orta bölümü; (2) yüzü veya yüzeyi.

اُفْقٌ ve اُفُقٌ (çoğul اٰفَاقٌ) : anlamları: (1) Bir yanı; uzak bir yanı; (2) yeryüzü, gökyüzü veya göğün sınırı veya ucu; gökyüzü veya yeryüzünde ufuğun yanındaki kısım, ufuk; (3) çadırın yan tarafı.